Freedom

Tuesday, May 17, 2016

Ծաղկած փշալարեր




Չէի ասի որ այն շատ վատն է և ոչ մեկին խորհուրդի չէի տա կարդալ, սակայն այնպես չէ որ ստեղծգործությունը ստիպում է ընթերցողին չկտրվել իրենից; Այդ պատմությունը, որը գրել է Մահարին, պատմում է հեղինակի և մի շարք ակսորականների ապրած տարիները ակսորի տարիներին; Այս պատմությունը դառը իրականությունն է; Այստեղ չկա կոնկրետ նպատակ կամ իմաստ որպեսզի հեղինակը կարողանան գրավել ընթերցողին; Նա ընդեմենը ներկայացնում է այն իրականությունը որը ոչ ոք չգիտեր այդ տարիներին ինֆորմացիայի պակասի պատճառով; Գրելս չի գալիս; Ոնց որ պատմական վեպ կարդամ; Սկզբում սյուժեն մի քիչ հետաքրքիր էր; Ճիշտ ընտրված կերպարները աշխարհի բոլոր ծայրերից; Եվս մի բան որ հետաքրքրություն է մցնում ընթերցողի հետ դա աքսորականների աքսորավայրում հայտնվելու դրթապտճառն է; Մի հետաքրքիր փաստ ևս; Այն պահը երբ լյուդմիլային պատվիրում են իսկ ավելի ճիշտ հրամայում են որ նա ամեն մեկի արձանը չքանդակի; Կամ եթե քանդակում է ապա թող Ստալինի, Լենինի արձանները քանդակի; Մնացածը, ըստ իս, դեպքեր, պատմություններ տարբեր մարդկանց մասին, նրանց աքսորավայր հայտնվելու պատճառները և աքսորավայրում տեղի ունեցող իրադրություններ; Հա չմոռանամ ևս մի բան հետաքրքիր հատված; Կանանց աքսորավայրի որոշվեց փոխատեղել տղամարդկանց աքսորավայր; Այսինքն նրանք միասին էի պատիժը կրելու; Դա շատ կարևոր նյուանս է որը չպետք է մոռանալ; Այն փաստը որ նրանք կարող էին միմիանց սիրահարվել և երեխա ունենալ դա բացահայտ էր և նույնիսկ ամենախստագույն պատիժը չէր կարող կանգնեցնել իրենց; Դա հեղինակը չէր մոռացել ընդգրկել իր վիպակի մեջ; Նույնիսկ ամենավատ պայմանները կամ տանջանքները չեն կարող սպանել մարդու մեջ ամենախոր բնակեցում ունեցող զգացմունքը` սերը