Freedom

Saturday, January 2, 2016

Ոսկե Դար

Ես  կասեի  որ  այդ  դարը ոսկե  դար  է  բայց  ոչ  մաքուր  ոսկուց: Նախ  սկսեմ  դրականից: 405 թվական  գրերի  գյուտ: Հիմք  դրվեց  հայոց  գրերին  և  գրականությանը: Զարգացավ  պատմագրությունը  և  թարգմանչությունը: Սկսվեցին  գրի  առնել  հայոց  պատմության  իրադարձությունները  հայերեն  տառերով; Բացվեցին  դպրոցներ: Ինչպես  ծխական  այնպես  էլ  հոգևոր  և  աշխարհիկ: Գրերի  գյուտը  առիթ  հանդիսացավ  միավորելու  Հայոց  երկրում  ապրող  մարդկանց   խոսելու  մեկ  լեզվով  և  այն  դարցնելով  ազգային  արժեք  որը  հիմք  հանդիսացավ  հետագայում  հայերի  միավորող  գլխավոր  հենարաններից  մեկը: Այն  հեշտացրեց  քրիստոնեության  քարոզում  Հայաստանում: Չմոռանանք  նաև  աստվածաշնչի  թարգմանություն  որը  այժ  հանդիսանում  է  լավագունյ  ձեռնարկներից  մեկը: Սակայն  428 թվական;
Մենք  կորցնում  ենք  պետականությունը  և  մտնում  պարսիկների  լուծի  տակ: Որոնք  դավանում  էին  կրակապաշտություն  և  որոշ  ժամանակ   անց  մեզ  նույնպես  թելադրում  իրենց  կրոնը: Սկսվում  է  Վարդանանց  և  Վահանանց  շարժումները  որոնց  ընթացքում  հալածվում  է  հայ  բնակչությունը: Հարկերի  շատացում: Թալան: Դավաճանություն: Մի  խոսքով  առաջ  են  քաշվում  ապստամբության  առիթներ: Ճակատամարտեր  պատերազմեր  որոնց  ընթացում  բնակչության  գերակշիռ  մասը: Դրանց  թվում  կորցնելով  ազգասեր  և  հայրենասեր  հերոսների  որոնք  իրենց  կյանքը  զոհեցին  հանուն  հայրենիքի  և  իրենց  ժողովրդի: Դրանց  թվում  են  Վարդան  Մամիկոնյանը,  Վասակ  Մամիկոնյանը,  Սահակ  Բագրատունին: Ինչպես  նաև հաշվի  առնելով  որ  մենք  5  դար  պետականություն  չունեցանք  և  վճարեցինք  մեծաթիվ  և  բազմաշատ  հարկեր  սկսած  կրոնականից  վերջացրած  որևէ  կենդանու  կամ  հողի  համար:

Այսքանից  հետո  եթե  ես  5-րդ  դար   անվանեմ  ոսկե  ապա  ես  կստեմ    եթե  ոչ  ապա  ինձ  կհամարեն  հիմար: